Lucy Maud Montgomery - „Takie jak Ania”

 

 

Nigdy nie byłam wielką miłośniczką opowiadań – chyba zawsze drażniło mnie to, że gdy tylko przywiązuję się do jakiegoś bohatera, historia się kończy i muszę się z nim pożegnać – jednak ostatnio moja miłość do twórczości Lucy Maud Montgomery przeżywa renesans i kiedy natknęłam się na zbiorek pod tytułem „Takie jak Ania”, postanowiłam dać mu szansę.

I to była świetna decyzja, bo opowiadania są wyborne!

Tytuł sugeruje ścisłe związki z serią książek o Ani z Zielonego Wzgórza, jednak bohaterowie niekoniecznie są sierotami. Tym, co ich łączy, jest natomiast samotność, pewna melancholia i, często, poczucie niezrozumienia i odtrącenia.

Paulina boryka się z ciotką, która nie rozumie jej inklinacji do zawierania znajomości z osobami „niższego stanu”; Penelopa dzięki starej kołdrze od krewnej dokonuje szokującego odkrycia, które zupełnie odmienia jej los; urocza panna Sally cierpi, ponieważ krewne nie chcą jej odwiedzać; mała Joyce opiekuje się ciężko chorą służącą i dzięki swojej wielkoduszności otrzymuje nieoczekiwaną szansę na rozwijanie talentów wokalnych; Konstancja czuje się osamotniona, dopóki przypadkiem nie odkrywa, że ma na wsi rodzinę; w życiu mieszkającej w sierocińcu Charlotty ma miejsce nieoczekiwany zwrot, kiedy dziewczynka poznaje dwie tajemnicze damy; urwis Tommy oddaje przysługę pewnej miłośniczce kwiatów i dzięki temu może podarować swojej przyjaciółce Bessie upragnioną lalkę; Marcella pracuje w sklepie i cierpliwością w stosunku do przykrych klientek zapewnia sobie i swojej chorej siostrze upragnioną odmianę losu; Charlotta prosi czarownicę Penny o to, żeby ofiarowała jej mamę; a Dan swoją uczciwością zdobywa względy pewnego zamożnego człowieka interesu.

Mnie szczególnie spodobało się najdłuższe opowiadanie w zbiorze, zatytułowane „Ucieczka Chestera”. Jest to chwytająca za serce historia ubogiego, poniewieranego chłopca, który ucieka od swojej bezdusznej cioci, żeby szukać szczęścia w mieście. I pewnie umarłby z głodu i wycieńczenia, gdyby los nie postawił na jego drodze dwóch zupełnie różnych od siebie kobiet, które przygarniają go pod swój dach i dają mu zajęcie.

Opowiadania są dosyć nierówne. Jedne zdumiewają, inne są raczej przewidywalne. Niemniej, z wszystkich przebija niezrównana lekkość pióra Montgomery, jej dogłębna znajomość ludzkiej duszy, a także talent do tworzenia niezwykłego klimatu wokół zwykłych perypetii i zdarzeń. W tekstach da się wyczuć zapędy moralizatorskie (dobro i uczciwość nieodmiennie zostają nagrodzone), nie umniejszają one jednak radości, jaka płynie z lektury, ani wzruszenia, którego pomimo wzmiankowanej wyżej przewidywalności momentami nie sposób odeprzeć.

Zachęcona tą pierwszą przygodą, z pewnością sięgnę po kolejne tomiki opowiadań Lucy Maud Montgomery.

 

 

Wydawnictwo Novus Orbis

Gdańsk 1994

Tłumaczyła Karolina Bałłaban 

7/10